Island!

Am I turning into a sleepy island where no vegetation would ever grow? Have been I remained an island of similar sort always? I loved sea –for it carried me and my hopes- I don’t want to be in another shore. Turning to an Island, I want to slowly float among the tides being a muddy ship. No great mariner shall not decide my course-let them scull their own thoughts, let them moor it first- I won’t care yet another un-captained salty mud-ship travelling along me. I would float from blue to deep blue, and other hues of marine blue. Amidst another other thousand islands, I would be the abode of silence until my soil is sedimented to the seabed where seaweeds sprout; seahorses live.
.

Love is always in the air!

Love is always in the air! When it somehow touches you limping, you feel you are on top of a hill breathing the freshest mass of air. Airborne Imagination kisses you. It gives you fairy white wings. You travel with wind. And yet again, if you feel you need same mint air, when you are really atop a mountain- you're suffocating in love. You become the sheep shaped cloud which doesn’t cause rain. You dissolve into air.
.

A Shiny Hope!

You were here when I stepped in.

The surprise in which I’d been was my prelude to the love for you.

The state of daze you were in, made you lose your steps.

You walked into my room.

I entered following You,

You walked back- touching me not!

I looked at you. Silence.

You looked at me. Silence.

Those few seconds we were not strangers.

I felt the tremble of your heart.

I presume your heart also had felt the same.

I heard the sound of a distant rain – You were nearing to me.

But you walked out.

Wasn’t I wrong? Or my preconceptions were?

I saw you walking away. I awoke. You gifted me a longing, a Shiny hope of love!

.

I see a few stars growing from the sea!

I see a few stars growing from the sea.

You said they are guitars falling from the unlit sky.

I differ. You differ.

He thought they are yellow tulips thrown into the sea.

He differs!

We all differ! And we fight, until one cry.

Why do we differ seeing the same wavy strokes?

We are people, but not same people. So we differ.

And we fight, and we fight. We all differ.

I still see the roots.

Do you yet see the strings?

He still thinks it as few pulpy flowers to be kissed by the fish!

At last we all agree. We surely see the sea.

And continue to fight, until we all cry.

Untouchables!

Once I asked my father why our clan has been refereed to as ‘Untouchables’. He replied - "We are the sons of this soil, no sun is going to burn us into ashes nor is any deluge going to take us into some unknown isles. Do you know why? We are 'Untouchables!' - He smiled.
.

ദൂരെ,അകലെ,അക്കരെ!

ദൂരെ ഇടിമിന്നലുക്കള്‍ പതിഞ്ഞു കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ അങ്ങ് എവിടെയോ പെയുന്ന മഴയുടെ തണുപ്പ്‌ മേലാകെ പടര്‍ന്നിരുന്നപ്പോള്‍, പ്രതീക്ഷകള്‍ ഞാന്‍ അറിയാതെ തന്നെ അകലെയുള്ള മേഘങ്ങളേ തോട്ടിരുന്നു. അക്കരെക്യുള്ള ദൂരം ഞാന്‍ അന്നേ അറിഞ്ഞിരുന്നു. ദൂരെ, അകലെ, അക്കരെ - എന്നും എനിക്ക് കൌതുക്കം ജനിപിക്കുന വാക്കുകള്‍ മാത്രമയിരുനില്ല. പ്രതീക്ഷകള്‍ ഈ വാക്കുകളിലൂടെ ആണ് നടന്നത്. ഇനിയും തൊട്ടറിയാനുള്ള പ്രതീക്ഷകളിലെക്യുള്ള ദൂരം വന്നു ചേരാനുള്ള മഴകാലങ്ങള്‍ക്കുംമപ്പുറം ആന്നെന്ന തിരിച്ചറിവില്‍, കാതിരിപിന്റെ സുഖം തരുന്ന കാറ്റിനെ പിന്തുടരുന്നു ഞാന്‍!
.

അതെ, പൂകള്‍ക്ക് മണമുണ്ട്!

നഗരത്തില്‍ വളര്‍ന്ന അവന്‍ ചെടിച്ചട്ടികളിലെ പൂകളെ മാത്രം കണ്ടു. നഗരങ്ങളില്‍ നിന്ന് നഗരങ്ങളിലെക്യ്‌ പായുനതിനിടയില്‍ ഒരികല്‍ അവനു വഴി തെറ്റി. അവന്‍ ആദ്യമായി പുഴ കണ്ടു. കിലുങ്ങി ചിരിക്കുന്ന പുഴ അവന് വിസ്മയമായി. പുഴയോരത് അവന് പൂകളെ ചട്ടികളില്‍ അല്ലാതെ കണ്ടു. അവന് ഒരു പൂവ് പൊട്ടിച് മണത്തു. പറഞ്ഞു കേട്ട കഥകളെ അവന്‍ ആദ്യമായി വിശ്വസിച്ചു. അതെ, പൂകള്‍ക്ക് മണമുണ്ട്! അവന് വന്ന വഴിയിലെക്യു തിരിഞ്ഞു നോകി. അവന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു, മാറി വന്ന വഴിയില്‍ ഇനിയുമേറെ കാണാകാഴ്ച്ചക്കള്‍ ഉണ്ടെന്ന പ്രതീക്ഷയില്‍ അവന് മുന്നോട്ടു തന്നെ നടന്നു.
.